Serdecznie zapraszamy na Wystawę Malarstwa Anny Drej „DAIMON” 16.10.2025 w Ośrodku Kultury Ziemowit w Kielcach o godzinie 18:00.

Anna Drej – ur. 1994r. w Kielcach. Lawiruje między tym, dzięki czemu czuje, że żyje – skupia się na dźwięku i emocjach, które wywołuje. Swoją twórczością dąży do pewnego rodzaju uniwersalnych prawd, według których funkcjonuje świat. Jej głównymi środkami wyrazu są malarstwo, grafika, a także teksty. Lubi eksperymentować, szukając nietypowych technicznie rozwiązań i mieszając ze sobą różne media. Jej proces twórczy jest mocno intuicyjny i bardzo ściśle związany z emocjami, które w danym momencie przepełniają artystkę. Licencjat ukończyła na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Pedagogicznego im. KEN w Krakowie w pracowni ilustracji dr hab. Małgorzaty Niespodziewanej-Rados, prof. UKEN. Tytuł magistra uzyskała na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Jana Kochanowskiego w Kielcach pod opieką dr hab. Rafała Urbańskiego.

Wystawy zbiorowe:

1) 20 lat po książce: liberatura – książka artystyczna (2019)

2) Koherencja – Wydział Sztuki w Sieci (2020)

3) Młodzi artyści z Kielc. Generacja 1990 – 1998 (2022)

4) Introspekcja (2022)

5) Pomiędzy obrazem / słowem \ dźwiękiem (2022)

6) 47. PRZEDWIOŚNIE – wystawa pokonkursowa (2024)

Wystawy indywidualne:

1) Trzy Nagrody ZPAP – Patrzę (2025)

Nagrody i wyróżnienia:

1) Wyróżnienie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w 13. edycji

konkursu na plakat o tematyce związanej z ochroną własności

intelektualnej Urzędu Patentowego RP (2015)

2) Wyróżnienie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego

w 14. edycji konkursu na plakat o tematyce związanej z ochroną

własności intelektualnej Urzędu Patentowego RP (2016)

3) Nagroda Związku Polskich Artystów Plastyków Okręg Kielecki w 47. Przedwiośniu (2024)

O wystawie:

Daimon to Demon.
Wyłania się z mroku w soczystych barwach. Kusi złudną głębią i poczuciem sensu. Przyciąga jak wabik i uzależnia. Mami wrażeniem piękna, usypia czujność hipnotyzującą zachętą, zaproszeniem do obcowania z nim, obiecując rozkoszne zatracenie.

Wszechogarnia. Upaja.

Oblepia, obłapia, pochłania.

Czerpie z cudzego źródła, karmi się nim.

Wysysa do ostatniej kropli.

W rytm sztucznego poczucia ukojenia zatraca w sobie i więzi. Upośledza zmysły i odcina drogi ucieczki. Wciąga pod powierzchnię i zatapia w mroku. Wrasta i wzrasta jak pasożyt.

Zaprojektowany i zaimplementowany przez nas samych.

Zrodzony w odmętach nieświadomości, jest jak paląca wyrwa w istnieniu. Wsysa w siebie. Raz zlokalizowany, nadyma się i puszy, rozrasta się jak wirus, przejmuje kontrolę nad swym żywicielem.

Jest nie do wyplenienia.

Nie do okiełznania.

Nieprzewidywalny.

Chaotyczny.

On jest nami, a my jesteśmy Nim.

Demon to my

Daimon to ja.